Zoals boven reeds werd gezegd waren de oefeningen er specifiek op gericht om de studenten ervaring op te laten doen met beeldwaarneming (lees: 'dreamlike imagery' of ook wel 'hypnagogic experience'). De kans op beeldwaarneming is groter wanneer men verkeert in een toestand van relaxatie en openheid; van niet verstandelijk reflexief bezig zijn. De eerste oefening was er een van algemene relaxatie. Alle oefeningen hadden ongeveer dezelfde struktuur. Die van de eerste oefening zal (als voorbeeld voor de overige) wat uitvoeriger beschreven worden.
Elke oefening bestond uit drie onderdelen. Het eerste deel bestond uit een praatje vooraf waarin verteld werd wat de bedoeling van de oefening was. Het tweede deel hield een periode van ontspanning in. Zoals ook het geval was tijdens de eerste oefening werd deze vergemakkelijkt door de studenten op een bepaalde manier toe te spreken. Elementen van deze verbale begeleiding om tot ontspanning te komen waren: "Neem die houding aan die je het prettigst vindt." De studenten was tevoren verzocht matjes mee te brengen waarop ze konden liggen, en ze lagen in een kring in de oefenruimte op de grond. "Ga liggen op dezelfde manier waarop je in bed ligt voor je inslaapt. Elke houding is toegestaan, als je van houding wilt veranderen is dat goed. Tijdens de hele ontspanning kun je voortdurend van houding veranderen wanneer je daar behoefte aan hebt. Het maken van geluiden is ook toegestaan; zuchten, kreunen of wat dan ook. Wanneer je de oefening voortijdig wil beeindigen dan is dat goed, je verlaat dan rustig het lokaal zonder lawaai te maken. In het begin zullen er allerlei gedachten en gevoelens bij je opkomen, het is niet nodig dat je bepaalde gedachten of gevoelens vermijdt; alles wat bij je opkomt is goed en toegestaan. Je hoeft niets te willen en je hoeft ook niets te moeten. Het enige waar het om gaat is aandacht te hebben voor wat er in jezelf gebeurt. Wat je voelt in je lichaam, welke voorstellingen en gedachten je krijgt." Na het inpraten van de ontspanning werd er een lange periode van absolute stilte gehouden, deze varieerde van 15 tot 20 minuten. Daarna werden de studenten op korte wijze uit de ontspanning gepraat en werd allen verzocht te gaan zitten op hun matje. Er werd gewacht totdat de laatste student zat. Gedurende het derde deel van de oefening vond er een groepsgewijze bespreking plaats van datgene wat men ervaren had. Daarbij werd de studenten duidelijk gemaakt dat zij niet hoefden te spreken over zaken welke zij liever voor zich wilden houden zoals intieme of persoonlijke ervaringen die men niet aan de groep mede wilde delen. Het verslag van elke student lag primair op ervaringsniveau. Indien men eventuele beelden had ervaren en daar verslag van gedaan had, werd door mij vermeden op welke wijze dan ook daar interpretatief op in te gaan. Het was toegestaan vragen te stellen aan elkaar, maar deze vragen hadden uitsluitend tot doel de ervaring van de betrokkenen te verduidelijken.